น้ำตกสี่ขีด
ประวัติ
พื้นที่บริเวณน้ำตกสี่ขีด อยู่ในเขตป่าสงวนแห่งชาติป่ายางโพรงและป่าเขาใหญ่ ท้องที่ตำบลสี่ขีด อำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช เป็นพื้นที่ที่มีทิวทัศน์ธรรมชาติสวยงาม เช่น น้ำตก เกาะแก่ง แอ่งน้ำ โขดหิน และพันธุ์ไม้ตระกูลต่างๆ มากมาย สมควรที่จะได้รับการปรับปรุงพัฒนาให้เป็นสถานที่พักผ่อนหย่อนใจของประชาชนเป็นอย่างยิ่ง ทางจังหวัดนครศรีธรรมราชจึงได้กำหนดพื้นที่นี้เป็นแหล่งท่องเที่ยวของอำเภอสิชล และเพื่อเป็นการตอบสนองนโยบายดังกล่าว อำเภอสิชล จึงรณรงค์จัดทำโครงการอนุรักษ์ป่าเพื่อชุมชนบริเวณน้ำตกสี่ขีดและเสนอกรมป่าไม้พิจารณาจัดตั้งเป็นวนอุทยานต่อไป เพื่อเป็นการรักษาสภาพภูมิประเทศอันสวยงามและอนุรักษ์ต้นน้ำลำธารสำหรับราษฎรได้ใช้ประโยชน์ทางเกษตรกรรม ทั้งนี้เนื่องจากพื้นที่ป่าบริเวณใกล้เคียงน้ำตกได้ถูกราษฎรบุกรุกทำลายป่าเพื่อครอบครองที่ดินอย่างกว้างขวาง ซึ่งอาจก่อให้เกิดความเสียหายต่อสภาพธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมในอนาคตได้
และในเรื่องนี้ อธิบดีกรมป่าไม้ ( นายชำนิ บุญโยภาส ) ได้เห็นชอบให้มีการจัดตั้งพื้นที่บริเวณน้ำตกสี่ขีด ในป่าสงวนแห่งชาติป่ายางโพรงป่าเขาใหญ่เป็นวนอุทยานเมื่อเดือนกันยายน พ.ศ. 2529 แต่การดำเนินงานต้องหยุดชะงักลงเพราะปัจจัยข้อกำหนดด้านงบประมาณ จนกระทั่งปีงบประมาณ 2532 จึงได้รับการจัดสรรงบประมาณให้ดำเนินการได้ และเนื่องจากพื้นที่ป่าสงวนแห่งชาติป่ายางโพรงและป่าเขาใหญ่ มีอาณาเขตกว้างขวาง ประมาณ 90,625 ไร่ มีจุดเด่นทางธรรมชาติที่สวยงามมากมายหลายแห่ง เช่น น้ำตกสี่ขีด น้ำตกสำนักเนียน ถ้ำเขาพับผ้าและถ้ำสวนปราง เป็นต้น เป็นแหล่งต้นน้ำลำธารที่สำคัญที่หล่อเลี้ยงการเกษตรกรรมของอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช และยังเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่าอย่างชุกชุม ประกอบกับพื้นที่นี้ในสถานการณ์ปัจจุบันได้ถูกราษฎรบุกรุกแผ้วถางทำลายป่า เพื่อจับจองที่ดินอย่างกว้างขวางและรุนแรง กรมป่าไม้จึงได้มีคำสั่ง ที่ 584/2532 ลงวันที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2532 ให้ นายสมพล ศิลปธีรธร นักวิชาการป่าไม้ 4 กองอุทยานแห่งชาติ ไปปฏิบัติงานประจำทำหน้าที่หัวหน้าวนอุทยานน้ำตกสี่ขีด และให้ดำเนินการสำรวจเพิ่มเติมพื้นที่บริเวณใกล้เคียงที่มีความเหมาะสมเพื่อประกอบการพิจารณาจัดตั้งเป็นอุทยานแห่งชาติต่อไป ซึ่งในการสำรวจครั้งนี้ ครอบคลุมพื้นที่ป่าใกล้เคียงในเขตท้องที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี คือ บริเวณป่าสงวนแห่งชาติป่าชัยครามและป่าวัดประดู่ อยู่ทางด้านทิศตะวันตกของป่าสงวนแห่งชาติป่ายางโพรงและป่าเขาใหญ่
อุทยานแห่งชาติน้ำตกสี่ขีด ประกาศเป็นอุทยานแห่งชาติในราชกิจจานุเบกษา เล่ม 116 ตอนที่ 48ก วันที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2542 กำหนดบริเวณที่ดินป่าชัยคราม และป่าวัดประดู่ ในท้องที่ตำบลท่าอุแท ตำบลคลองสระ อำเภอกาญจนดิษฐ์ จังหวัดสุราษฎร์ธานี และป่ายางโพรงและป่าเขาใหญ่ ในท้องที่ตำบลสี่ขีด ตำบลเขาน้อย อำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช ให้เป็น อุทยานแห่งชาติ พ.ศ. 2542
ลักษณะภูมิประเทศ
อุทยานแห่งชาติน้ำตกสี่ขีดตั้งอยู่ระหว่างเส้นรุ้งที่ 8 องศา 55 ลิบดา ถึง 9 องศา 03 ลิบดา เหนือ และอยู่ระหว่างเส้นแวงที่ 99 องศา 36 ลิบดา ถึง 99 องศา 47 ลิบดา ตะวันออก บริเวณพื้นที่อุทยานแห่งชาติน้ำตกสี่ขีดมีลักษณะภูมิประเทศเป็นที่ราบสลับกับเทือกเขาสูงชันสลับซับซ้อน เป็นส่วนหนึ่งของเทือกเขานครศรีธรรมราช (เทือกเขาบรรทัด) ซึ่งกั้นเขตแดนระหว่างจังหวัดสุราษฎร์ธานีกับจังหวัดนครศรีธรรมราช อยู่ในเขตอำเภอกาญจนดิษฐ์และอำเภอสิชล แนวเขาวางตัวในแนวทิศเหนือ-ใต้ เป็นแนวยาวขนานกับฝั่งทะเลตะวันออก ตอนกลางเป็นเทือกเขาที่สูงชันสลับซับซ้อน มีลักษณะเป็นสันปันน้ำ โดยลาดต่ำไปทางตะวันออกและทางตะวันตก ที่ราบส่วนใหญ่อยู่ทางตะวันออก พื้นที่นี้มียอดเขาที่สูงที่สุด คือ ยอดเขาคีโหมด สูง 1,303 เมตรจากระดับน้ำทะเล ยอดเขาอื่นๆ เช่น ยอดเขานางสูง 881 เมตร ยอดเขาวังพุงสูง 600 เมตร ยอดเขาปลายครามสูง 599 เมตร ยอดเขาขุนห้วยแก้วสูง 582 เมตร ความสูงของพื้นที่จากระดับน้ำทะเลโดยเฉลี่ยประมาณ 700 เมตร มีหุบเขาที่เป็นแหล่งกำเนิดของลำห้วยต่างๆ มากมาย เช่น คลองหวาด คลองท่าคลอง คลองท่าเรือรี ห้วยโหมด ฯลฯ ซึ่งทำให้เกิดแอ่งน้ำและน้ำตกเป็นชั้นๆ ต่อเนื่องกันเป็นลำดับ มีเขาบางลูกเป็นภูเขาหินปูน จึงเกิดถ้ำที่สวยงามน่าพิศวงมากมายหลายแห่ง เช่น ถ้ำเขาพับผ้า ถ้ำธารลอด ถ้ำสวนปราง เป็นต้น
อุทยานแห่งชาติน้ำตกสี่ขีดตั้งอยู่ระหว่างเส้นรุ้งที่ 8 องศา 55 ลิบดา ถึง 9 องศา 03 ลิบดา เหนือ และอยู่ระหว่างเส้นแวงที่ 99 องศา 36 ลิบดา ถึง 99 องศา 47 ลิบดา ตะวันออก บริเวณพื้นที่อุทยานแห่งชาติน้ำตกสี่ขีดมีลักษณะภูมิประเทศเป็นที่ราบสลับกับเทือกเขาสูงชันสลับซับซ้อน เป็นส่วนหนึ่งของเทือกเขานครศรีธรรมราช (เทือกเขาบรรทัด) ซึ่งกั้นเขตแดนระหว่างจังหวัดสุราษฎร์ธานีกับจังหวัดนครศรีธรรมราช อยู่ในเขตอำเภอกาญจนดิษฐ์และอำเภอสิชล แนวเขาวางตัวในแนวทิศเหนือ-ใต้ เป็นแนวยาวขนานกับฝั่งทะเลตะวันออก ตอนกลางเป็นเทือกเขาที่สูงชันสลับซับซ้อน มีลักษณะเป็นสันปันน้ำ โดยลาดต่ำไปทางตะวันออกและทางตะวันตก ที่ราบส่วนใหญ่อยู่ทางตะวันออก พื้นที่นี้มียอดเขาที่สูงที่สุด คือ ยอดเขาคีโหมด สูง 1,303 เมตรจากระดับน้ำทะเล ยอดเขาอื่นๆ เช่น ยอดเขานางสูง 881 เมตร ยอดเขาวังพุงสูง 600 เมตร ยอดเขาปลายครามสูง 599 เมตร ยอดเขาขุนห้วยแก้วสูง 582 เมตร ความสูงของพื้นที่จากระดับน้ำทะเลโดยเฉลี่ยประมาณ 700 เมตร มีหุบเขาที่เป็นแหล่งกำเนิดของลำห้วยต่างๆ มากมาย เช่น คลองหวาด คลองท่าคลอง คลองท่าเรือรี ห้วยโหมด ฯลฯ ซึ่งทำให้เกิดแอ่งน้ำและน้ำตกเป็นชั้นๆ ต่อเนื่องกันเป็นลำดับ มีเขาบางลูกเป็นภูเขาหินปูน จึงเกิดถ้ำที่สวยงามน่าพิศวงมากมายหลายแห่ง เช่น ถ้ำเขาพับผ้า ถ้ำธารลอด ถ้ำสวนปราง เป็นต้น
ลักษณะภูมิอากาศ
เนื่องจากพื้นที่ตั้งอยู่บนคาบสมุทรมาลายู ได้รับลมมรสุมพัดผ่านทะเลทั้ง 2 ด้าน ทำให้มีฝนตกเกือบตลอดทั้งปี อากาศเย็นสบาย ฤดูฝนมีฝนตกชุกตั้งแต่เดือนพฤษภาคม-มกราคม ฤดูแล้งเริ่มตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์-เมษายน อุณหภูมิเฉลี่ยตลอดปี 27?C โดยอุณหภูมิเฉลี่ยสูงสุดในเดือนเมษายน ประมาณ 34 องศาเซลเซียล และอุณหภูมิเฉลี่ยต่ำสุด 22 องศาเซลเซียล ในเดือนมกราคม ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยตลอดปีประมาณ 2,300 มิลลิเมตร
เนื่องจากพื้นที่ตั้งอยู่บนคาบสมุทรมาลายู ได้รับลมมรสุมพัดผ่านทะเลทั้ง 2 ด้าน ทำให้มีฝนตกเกือบตลอดทั้งปี อากาศเย็นสบาย ฤดูฝนมีฝนตกชุกตั้งแต่เดือนพฤษภาคม-มกราคม ฤดูแล้งเริ่มตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์-เมษายน อุณหภูมิเฉลี่ยตลอดปี 27?C โดยอุณหภูมิเฉลี่ยสูงสุดในเดือนเมษายน ประมาณ 34 องศาเซลเซียล และอุณหภูมิเฉลี่ยต่ำสุด 22 องศาเซลเซียล ในเดือนมกราคม ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยตลอดปีประมาณ 2,300 มิลลิเมตร
พืชพรรณและสัตว์ป่า
สังคมพืชที่ขึ้นอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติน้ำตกสี่ขีดสามารถจำแนกออกได้เป็น
ป่าดิบชื้น ครอบคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของอุทยานแห่งชาติ โดยมากจะพบตามหุบเขาและริมห้วยที่มีความชื้นสูง พันธุ์ไม้สำคัญได้แก่ ยางปาย ยางแดง ตะเคียนทอง ตะเคียนทราย หลุมพอ ไข่เขียว พญาไม้ ก่อเล็ก เต่าร้างยักษ์ ชก ฯลฯ พืชพื้นล่างและไม้เถาได้แก่ มหาสดำ หวายกำพวน หวายเทิง หวายขี้เสี้ยน เตยย่าน เปื่อย คอกิ่วย่าน เป็นต้น
ป่าดิบเขา พบในพื้นที่ที่สูงจากระดับน้ำทะเลตั้งแต่ 1,000 เมตรขึ้นไป ซึ่งเป็นระดับที่มีเมฆหมอกปกคลุมทำให้มีอากาศชื้นเสมอ พันธุ์ไม้ที่พบได้แก่ เหมือด กำยาน หัวเต่า ติ่ง แดงเขา ก่อเขา ก่อใบเอียด ฯลฯ ไม้พุ่มและพืชพื้นล่างเป็นพวกตาเป็ดตาไก่ เคลง เนียม หวายแส้ม้า หวายเขา ดาวสามแฉก กล้วยไม้ดินชนิดต่างๆ เป็นต้น
ป่ารุ่นหรือป่าเหล่า เป็นสังคมพืชที่เกิดขึ้นทดแทนสภาพธรรมชาติเดิมภายหลังการถูกบุกรุกทำลาย พันธุ์ไม้ที่สำคัญประกอบด้วยไม้เบิกนำ ได้แก่ สอยดาว ปอหูช้าง กะลอขน ล่อ พังแหรใหญ่ ทุ้งฟ้า เป็นต้น
สังคมพืชที่ขึ้นอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติน้ำตกสี่ขีดสามารถจำแนกออกได้เป็น
ป่าดิบชื้น ครอบคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของอุทยานแห่งชาติ โดยมากจะพบตามหุบเขาและริมห้วยที่มีความชื้นสูง พันธุ์ไม้สำคัญได้แก่ ยางปาย ยางแดง ตะเคียนทอง ตะเคียนทราย หลุมพอ ไข่เขียว พญาไม้ ก่อเล็ก เต่าร้างยักษ์ ชก ฯลฯ พืชพื้นล่างและไม้เถาได้แก่ มหาสดำ หวายกำพวน หวายเทิง หวายขี้เสี้ยน เตยย่าน เปื่อย คอกิ่วย่าน เป็นต้น
ป่าดิบเขา พบในพื้นที่ที่สูงจากระดับน้ำทะเลตั้งแต่ 1,000 เมตรขึ้นไป ซึ่งเป็นระดับที่มีเมฆหมอกปกคลุมทำให้มีอากาศชื้นเสมอ พันธุ์ไม้ที่พบได้แก่ เหมือด กำยาน หัวเต่า ติ่ง แดงเขา ก่อเขา ก่อใบเอียด ฯลฯ ไม้พุ่มและพืชพื้นล่างเป็นพวกตาเป็ดตาไก่ เคลง เนียม หวายแส้ม้า หวายเขา ดาวสามแฉก กล้วยไม้ดินชนิดต่างๆ เป็นต้น
ป่ารุ่นหรือป่าเหล่า เป็นสังคมพืชที่เกิดขึ้นทดแทนสภาพธรรมชาติเดิมภายหลังการถูกบุกรุกทำลาย พันธุ์ไม้ที่สำคัญประกอบด้วยไม้เบิกนำ ได้แก่ สอยดาว ปอหูช้าง กะลอขน ล่อ พังแหรใหญ่ ทุ้งฟ้า เป็นต้น
แผนที่
ประวัติความเป็นมา : 
ขนมอบ
ข้าวเกรียบผักผลไม้ และขนม
ทะเล
